De Brugse expositie ‘Van Eyck in Bruges’ gold als aanvulling bij de grootse ‘Van Eyck – een optische revolutie’-tentoonstelling in Gent. Het portret van Margareta van Eyck, het campagnebeeld bij ‘Van Eyck in Bruges’, was een tijdlang te zien op de Gentse tentoonstelling, tot de Brugse expositie van start ging.

In Gent zou het spraakmakende project tot 30 april lopen. Het corona-verhaal besliste er anders over. De Gentse deuren sloten op 13 maart en de Brugse expositie, die opende op 12 maart, ging al een dag later weer op slot. Na heropening van het Groeningemuseum op 19 mei werd besloten, de tentoonstelling te verlengen tot 8 november.

Op de website van het Groeningemuseum werd 'Van Eyck in Bruges' alsvolgt omschreven: "Deze expo laat via archiefdocumenten en recente onderzoeksresultaten een nieuw licht schijnen op het intrigerende leven en werk van Jan van Eyck. Musea Brugge heeft twee van Jan van Eycks bekendste werken in de collectie: De ‘Madonna met kanunnik Joris van der Paele’ en het ‘Portret van Margareta van Eyck’. Recent verwierf Musea Brugge bovendien een 'Maria met kind in een interieur', geschilderd door een navolger van Van Eyck. Deze drie werken worden, naar aanleiding van het Van Eyckjaar 2020, samengebracht in deze tentoonstelling. Recente onderzoeksresultaten, herbekeken archiefstukken en een intrigerende archeologische vondst laten een nieuw licht schijnen op het leven en de wereld van Jan van Eyck. Via infraroodreflectografische- en macro-XRFbeelden, kijk je bovendien naar de samenstelling van de verflagen en de eerste tekening op het paneel en ontdek je meer over het werkproces van de schilder."

In Exit-magazine wordt de tentoonstelling als volgt omschreven: "Deze tentoonstelling omvat een selectie van de vijftig meest bijzondere 16^de– tot vroeg 18^de-eeuwse Europese tekeningen uit deze collectie. Het gaat in hoofdzaak over bladen van noemenswaardige kunstenaars afkomstig uit de Lage Landen, hoewel ook enkele Italiaanse, Franse en Duitse meesters zijn vertegenwoordigd. Stuk voor stuk zijn het belanghebbende tekeningen die tot nog toe weinig bekend waren."

Luc Fossaert omschrijft in Exit Magazine de expositie als volgt: "Het Sint-Janshospitaal is het decor voor prachtige Spaanse kunst uit de 17^de eeuw. In de monumentale ziekenzaal worden twintig religieuze sculpturen en heel wat schilderkunst getoond. De tentoonstelling illustreert Spanjes Gouden Eeuw. De blikvanger is een groep van zes hyperrealistische sculpturen van de grootmeester van de Spaanse barok, Pedro de Mena."

De tentoonstelling wordt aangekondigd met twee verschillende affiches.

Luc Fossaert omschrijft in Exit Magazine de expositie als volgt: "Het Sint-Janshospitaal is het decor voor prachtige Spaanse kunst uit de 17^de eeuw. In de monumentale ziekenzaal worden twintig religieuze sculpturen en heel wat schilderkunst getoond. De tentoonstelling illustreert Spanjes Gouden Eeuw. De blikvanger is een groep van zes hyperrealistische sculpturen van de grootmeester van de Spaanse barok, Pedro de Mena."

De tentoonstelling wordt aangekondigd met twee verschillende affiches.

Het Groeningemuseum toont een presentatie met kunstwerken uit de jaren 1880 - 1914, het zogenaamde ‘fin de siècle’. Naast werk van bekende kunstenaars als Félicien Rops, James Ensor, Fernand Khnopff en Emile Claus, worden ook minder grote namen onder het voetlicht geplaatst. En hierbij wordt niet alleen naar België gekeken. Ook de Franse karikatuurkunst en het symbolisme in de Duitstalige landen komen aan bod. Zowel schilderijen, sculpturen, tekeningen als prenten worden gepresenteerd.

Campagnebeeld is 'Secret-Reflet', een mysterieus werk van Fernand Khnopff dat tot de vaste collectie van Groeninge behoort.

Pieter en Frans Pourbus, Pieter, Gillis en Antonius Claeissens, … Ze werden lange tijd overschaduwd door de roem van hun voorgangers met klinkende namen als Jan van Eyck, Hans Memling of Gerard David. Maar ook na 1540 kende Brugge een actieve kunstscene. Deze tentoonstelling zet vergeten meesters van de 16de eeuw opnieuw in de kijker. Je maakt kennis met enkele verrassende meesterwerken van Pieter Pourbus, Pieter I Claeissens en hun zonen.

Precies 500 jaar geleden stierf schilder Jheronimus Bosch. Het Laatste Oordeel, een van zijn bekendste werken, werd gerestaureerd en is na tentoonstellingen in ’s Hertogenbosch en Madrid terug in Brugge op deze tentoonstelling in het Arentshuis.

In de vijftiende eeuw was het gebruikelijk om rechtszalen te versieren met kunstwerken die de schepenen-rechters moesten aansporen om hun beroep gewetensvol uit te voeren. Dikwijls koos men als onderwerp voor het ultieme moment van goddelijk recht: het Laatste Oordeel. Maar ook andere gebeurtenissen uit Bijbelse en profane bronnen vormden het onderwerp van gerechtigheidstaferelen. Zo voltooide Gerard David in 1498 op vraag van het Brugse stadsbestuur ‘Het oordeel van Cambyses’. Dit bijzonder gruwelijke werk hing ooit in de rechtszaal van het Brugse stadhuis en is nu één van de topstukken van het Groeningemuseum.

In de negentiende eeuw leefde binnen de kunst een fascinatie voor de Vlaamse primitieven. Met een vijftiental kunstwerken uit de eigen collectie en een aantal bruiklenen uit binnen- en buitenland zet het Groeningemuseum dit fenomeen in de kijker. In onze regio ging de belangstelling van schilders als Edmond Van Hove en Eugène Legendre vooral uit naar het leven en werk van Jan van Eyck en Hans Memling. Kunstenaars als Joseph Ducq, Jean-Baptiste Madou, Edouard Wal-lays en Henri Dobbelaere lieten zich dan weer inspireren door romantische legendes rond het leven van de bekendste Vlaamse primitieven.

Campagnebeeld voor de tentoonstelling is een weergave van een tafereel zoals het in de gotische zaal van het Brugse stadhuis te zien is, de muurschildering 'De Brugse stadsmagistraten bezoeken het atelier van Jan van Eyck' van de hand van Albrecht De Vriendt.

In deze collectiepresentatie staan de prenten van de Noord-Nederlandse graveur Hendrick Goltzius centraal. Het gaat om een presentatie van een 80-tal prenten afkomstig uit het Prentenkabinet.

De tentoonstelling bestaat uit twee luiken. In het ene luik komen de prenten aan bod die Goltzius zelf ontwierp, vervaardigde en/of uitgaf. Het andere luik focust op het werk van kunstenaars uit de nabije omgeving van Goltzius

In 2012 verwierf het Groeningemuseum 36 bladen van een prentenreeks met de Passie van Christus ontworpen door de Bruggeling Jan van der Straet, beter bekend als Stradanus (1523-1605). Deze meester, zijn Passie en de feestdagen rond Pasen staan centraal in de tentoonstelling ‘Van Palmzondag tot Pinksteren’.

De tentoonstelling in de Magdalenakerk wordt op de affiche aangekonigd als een project omtrent 'Beeldvorming over zwarten, joden, Turken, ketters en katholieken in de regligieuze kunst'.

Werken afkomstig uit het Prentenkabinet van het Groeningemuseum dat circa 275 prenten van de Franse kunstenaar Jacques Callot (1592-1635) bezit. Callot is bij het grote publiek geen heel bekende naam. Toch behoort hij tot de belangrijkste graveurs van zijn tijd. Volgens het Groeningemuseum was hij ook van fundamenteel belang voor de ontwikkeling van de technische en esthetische mogelijkheden van het medium van de prentkunst.

OLV-ter-Potterie presenteert een representatieve selectie van ‘Madonna met Kind’-beelden. Musea Brugge wil met deze kleine tentoonstelling de aandacht vestigen op een iets minder bekend deel van het museaal patrimonium, dat nochtans zeker de moeite waard is om te (her)ontdekken. De Sint-Walburgakerk laat een achttal aangeklede Madonna-met-Kind-beelden zien, allen tijdelijke bruiklenen van Brugse kerkfabrieken. De gewoonte om Mariabeelden met pracht en praal te versieren en aan te kleden stamt uit de 17de eeuw, tijdens de Spaanse overheersing. Dergelijke devotiebeelden werden meegedragen in processies.

Van Eyck tot Durer, zowat de blikvanger van Brugge Centraal, het stadsfestival anno 2010. De tentoonstelling belicht de relatie tussen de zogenaamde Vlaamse Primitieven en de kunst in Centraal Europa.

Campagnebeeld: een danig digitaal verbouwd Portret van een vrouw, een werk van omstreeks 1480 van een anoniem schilder, dat thuis hoort in het Museo Thyssen-Bornemisza in Madrid. Op de bijzonder uitgebreide tentoonstelling Van Eyck tot Durer krijgt het schilderij merkwaardig genoeg een plaats in een achteraf-zaaltje waar de meeste bezoekers achteloos aan voorbij gaan. Iemand moet ons het idee daarachter nog een keer uitleggen.

Tentoonstelling rond het werk van Stradanus, kunstenaar in dienst van de Medici-klan in Firenze. Geboren in Brugge. Maar met een naam als Jan van der Straet kwam je in Firenze niet mee aan de bak. Dus werd het Stradanus. Dat stond beter in het Italie van die dagen. Campagnebeeld: een gravure, een voorstelling van een schilder in zijn atelier, terwijl hij een Sint-Joris schildert.

Tentoonstelling in Groeninge rond het werk van Joseph Suvee, in 1743 in Brugge geboren neoclassicistisch schilder. Hij overlijdt in Rome in 1807. Campagnebeeld: De uitvinding van de tekenkunst van Suvee uiteraard. Uit de eigen collectie van het museum.

Corpus05, de kunstenmanifestatie in Brugge met het menselijk lichaam als uitgangspunt, pakt uit met een uitzonderlijke tentoonstelling voor fijnproevers. Memling en het portret toont een twintigtal geniale portretten van Hans Memling in het Groeningemuseum.

Een van de meest spraakmakende tentoonstellingen in het jaar waarin Brugge de titel Culturele Hoofdstad van Europa draagt.

Campagnebeeld: Portret van een man met blauwe kaproen van Jan van Eyck, een werk uit ca. 1429 uit het Muzeul National in Boekarest.

Tentoonstelling rond Jan Garemijn, geboren in Brugge in 1712. Naar aanleiding van de tweehonderdste verjaardag van zijn overlijden in 1799. Uiteraard in de naar hem genoemde zaal in de stadshallen.

Campagnebeeld: detail uit Het Vieruurtje (Groeningemuseum), een werk uit 1778.

Campagnebeeld: detail uit Verheerlijking van de Heilige Maagd, van de Meester van het Heilig Bloed. Het werk behoort tot de collectie van de Sint-Jacobskerk en dateert uit de vroege 16e eeuw.

Campagnebeeld: Portret van Jeanne Kefer (detail), werk van Fernand Khnopff uit het Getty Museum. Een schilderij uit 1885.

Naar verluidt waren de tentoonstellingsbouwers maar matig tevreden omtrent de affiche, waarop met name de kleurweergave niet bleek overeen te stemmen met het kleurenpalet van het origineel.

Tentoonstelling naar aanleiding van de vijfhonderdste sterfdag van een van de grote Vlaamse Primitieven, de Duitser (!) Hans Memling.

Campagnebeeld: een detail uit Vrouwenportret van Memling, gekend als Sibylla Sambetha, werk uit 1480, bewaard in het Sint-Janshospitaalmuseum.

Niet iedereen vond een close-up van een portretschilderij een geslaagd campagnebeeld. Tussen pot en pint omschreef een Engels recensent de affiche met de woorden It looks like a ham slice.

Hoe dan ook: de tentoonstelling werd qua opkomst een voltreffer: er werd afgeklokt op ruim 380.000 bezoekers.

In 1584, precies vier eeuwen geleden, stierf Pieter Pourbus, meester-schilder te Brugge. Hij was er de belangrijkste kunstenaar van de tweede helft van de 16de eeuw, en zijn kunsthistorische betekenis was veel groter dan deze van een voortreffelijk portretschilder van de Brugse burgerij. Brugge bouwde met deze expositie de belangrijkste culturele manifestatie voor het Pourbusjaar 1984.

Iemand een idee wat dat "imaginair museum" wel kan geweest zijn?

Herinneren wij ons een collectie fotografische weergaven op ware grootte van Vlaamse Primitieven die ooit, in de late jaren tachtig, in de zalen van Oud Sint-Jan te zien was? Maar dit is een affiche uit 1970, de kans dat het om dezelfde collectie ging lijkt ons eerder klein. Kan iemand daar iets over melden?

Het campagnebeeld van deze niet bijzonder fraaie affiche is een detail uit "Madonna met Kanunnik van der Paele" van Van Eyck, een werk dat effectief tot de Groeningecollectie behoort.

Een tentoonstelling met een overweldigende belangstelling. Nooit voordien had Brugge een dergelijke massale opkomst gekend voor een tentoonstelling oude kunst. Campagnebeeld: detrail uit één van de luiken met de legende van de Heilige Ursula, een veelluik van de Meester van de Ursulalegende, wiens noodnaam uiteraard naar dit werk verwijst. De panelen zijn afkomstig uit het klooster van de Zwarte Zusters Augustinessen in Brugge en behoren tot de collectie van het Groeningemuseum.

 Campagnebeeld: "De schilder en zijn vrouw" van de zgn. Meester van Frankfurt, een werk uit 1496 uit het KMSKA, Antwerpen. Detail: op het hoofddeksel van de dame schilderde de kustenaar een heuse vlieg. Een grapje, waarmee hij de toeschouwer op het verkeerde been wou zetten.

  Centraal: schets van een detail uit het linker luik van de "Aanbidding der herders", de zgn. "Portinari-triptiek" uit het Uffizi, Firenze. De triptiek is één van de weinige werken die met zekerheid aan Hugo van der Goes (ong. 1440 - 1482) worden toegeschreven. Het detail toont de kinderen van Tommaso Portinari, gezant van de Medici in Brugge.

In 1905 vindt in het Gruuthusemuseum een TENTOONSTELLING VOOR OUDE KUNST plaats. Ter gelegenheid van de vijfenzeventigste verjaardag van de Belgische onafhankelijkheid, zo leert ons de affiche van Flori Van Acker. Een litho van drukkerij De Haene-Bodart.

De kunstenaar heeft hier gekozen voor een strikte scheiding tussen tekst en beeld, een affichevorm die hij wel vaker prefereert. Het beeldgedeelte leidt ons binnen in het kabinet van een kunstkenner, die wij aantreffen terwijl hij bezig is met het taxeren van een beeldje. Hij houdt het kleinood zorgzaam in de ene hand, terwijl hij met een ganzeveer notities maakt. Kledij van de man en het decor voeren ons zo mee naar de middeleeuwen, terwijl ook het gekozen lettertype het nostalgische karakter van de affiche benadrukt.

Door het open raam merken wij boven de daken en gevels van de stad het silhouet van het belfort. Centraal boven het beeldkader prijkt het gestyleerde wapenschild van de heren van Gruuthuse.

Gruuthuse is op dat moment pas enkele jaren in gebruik als stedelijk museum.   

‘Les Primitifs Flamands’ was de eerste grote tentoonstelling die ooit in ons land werd georganiseerd omtrent oude kunst. De voorbereiding van dat project liep niet van een leien dakje. Oorspronkelijk was het de bedoeling, de expositie te laten doorgaan in het Gruuthusepaleis, dat daarmee voor het eerst zijn rol als museum zou opnemen, en in de Poortersloge.  Uiteindelijk bleken die locaties ontoereikend om de ruim vierhonderd ontleende kunstwerken te herbergen en moest men uitkijken naar een grotere ruimte: het op dat moment splinternieuwe, nog niet voltooide Provinciaal Hof.

Amedée Lynen, een Brusselaar, ontwierp de definitieve affiche, nadat eerder een ontwerp van Bruggeling Camille Tulpinck. Zijn affiche werd naar de prullenmand verwezen omdat in zijn campagnebeeld nadrukkelijk rond de oorspronkelijke locaties was opgebouwd. Merkwaardig: op de affiche van Lynen is de uiteindelijk gekozen lokatie niet  vermeld ... Amedée Lynen was een schilder-tekenaar met enige ervaring in de affichebranche. Niet de grootste naam in de kunstwereld. Een straat in Sint-Joost-ten-Node is naar hem vernoemd.